Back Lancia D50 German Lancia D50 English Lancia D50 Spanish Ferrari D50 French Lancia D50 Italian ランチア・D50 Japanese Lancia D50 Lithuanian Lancia D50 Portuguese Lancia D50 Slovenian Lancia D50 Swedish
| |||
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant | |||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie |
rurowa kratownica przestrzenna z aluminiowym poszyciem | ||
| Zawieszenie przednie |
nierównej długości z podwójnymi rurowymi wahaczami, resorami i amortyzatorami wewnątrz | ||
| Zawieszenie tylne |
oś De Dion z resorami i amortyzatorami wewnątrz | ||
| Silnik | |||
| Skrzynia biegów |
manualna zintegrowana z mechanizmem różnicowym, Lancia, 5 biegów + wsteczny | ||
| Paliwo | |||
| Opony | |||
| Historia | |||
| Debiut | |||
| Kierowcy |
Alberto Ascari | ||
| Używany | |||
| Wyścigi |
14 | ||
| Wygrane |
5 | ||
| Pole position |
8 | ||
| Najszybsze okrążenie |
5 | ||
| |||
Lancia D50 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Vittorio Jano i skonstruowany przez Scuderia Lancia w 1954 roku. Jedyny samochód Lancii w Formule 1. Po wycofaniu Lancii przejęty przez Ferrari i przemianowany na Ferrari D50. Pojazd zawierał kilka innowacyjnych rozwiązań i wygrał łącznie pięć wyścigów, a Juan Manuel Fangio zdobył nim tytuł mistrza świata w roku 1956.